Czternascie opowiadan mistrza prozy brytyjskiej, Juliana Barnesa, to czternascie glebokich, filozoficznych obrazow zagadkowego zjawiska, jakim po prostu jest zycie. Od zainspirowanego losami Garibaldiego eseju o milosci od pierwszego wejrzenia, az po scenki z zycia malzenskiego ukazujace bogactwo, a zarazem wielka banalnosc zwiazku dwojga ludzi. Wszystkie te opowiadania laczy wspolna nic, jaka sa ulubione motywy Barnesa: nietrwalosc pamieci, bol umierania, niemoznosc poznania drugiego czlowieka i ucieczka przed proza zycia.